تحلیل تنش دیرینه در منطقه شیرشتر (یکی از شاخه‌های شمالی گسل نهبندان)

از دیدگاه زمین ساخت منطقه مورد مطالعه در زون زمیندرز سیستان واقع شده است. هدف این پژوهش بررسی تغییرات راستای تنش بیشینه (σ1) در طول تاریخچه‌ی زمین ساخت منطقه با کمک نشانگرهای ساختاری موجود در منطقه شیرشتر (جنوب شرق سربیشه) می‌باشد که از جمله این نشانگرها می‌توان به گسل‌ها، برگوارگی‌ها و رگه‌ها اشاره کرد. برای بررسی تغییرات تنش دیرین منطقه از روش‌های مختلف تحلیل تنش دیرینه بر روی مشخصات هندسی حرکتی گسل‌های منطقه به کمک نرم افزارهای مربوطه استفاده شده است که نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که منطقه مورد پژوهش دو راستای رژیم تنشی را در طول تاریخچه زمین ساختی بر اساس سن واحدهای سنگی تجربه کرده است. راستای اولیه تنش بیشینه به صورت شمال باختری – جنوب خاوری از زمان کرتاسه تا قبل از ائوسن بر منطقه حاکم بوده و راستای تنش شمال خاوری – جنوب باختری از زمان ائوسن تا زمان کنونی حاکم بوده است که با راستای رژیم کنونی منطقه همخوانی دارد. همچنین با تلفیق نتایج بدست آمده از تحلیل تنش با نتایج بدست آمده از جنبش‌شناسی برگوارگی‌ها و رگه‌های منطقه مورد مطالعه، تغییرات راستای تنش بیشینه (σ1) چرخش ساعتگرد را نشان می‌دهد.